Koronacja w Gnieźnie w 1025 roku była ukoronowaniem polityki Bolesława Chrobrego i jednym z najważniejszych wydarzeń w historii Polski wczesnopiastowskiej. Bolesław, pierwszy władca Polski, przyjął koronę królewską krótko przed swoją śmiercią, co symbolicznie potwierdziło niezależność i suwerenność państwa polskiego. Koronacja miała miejsce w Gnieźnie, ówczesnej stolicy i głównym ośrodku kościelnym Polski.

Uzyskanie korony było możliwe dzięki umocnieniu pozycji międzynarodowej Polski, osiągniętej przez zwycięstwa militarne, m.in. w wojnach polsko-niemieckich, oraz dzięki stabilizacji wewnętrznej. Koronacja królewska wzmocniła prestiż Bolesława Chrobrego i jego państwa, podnosząc rangę Polski w Europie chrześcijańskiej. Akt ten zapoczątkował tradycję królewskiej władzy w Polsce, a Bolesław został zapamiętany jako jeden z najwybitniejszych władców Piastów. Koronacja była również symbolem sukcesu w integracji państwa i Kościoła.

Wydarzenie to zakończyło życie Bolesława w chwale, ale wyznaczyło wyzwania dla jego następców, którzy musieli utrzymać pozycję królewską w trudnych czasach.