Pokój w Budziszynie, zawarty w 1018 roku, zakończył wieloletnie wojny polsko-niemieckie toczone między Bolesławem Chrobrym a cesarzem Henrykiem II. Był to jeden z najważniejszych sukcesów dyplomatycznych w historii Polski Piastów. Na mocy traktatu Polska zachowała kontrolę nad Łużycami i Milskiem, które uzyskała jako lenno, co znacznie poszerzyło terytorium państwa i umocniło jego pozycję w Europie Środkowej.

Układ został zawarty po trudnych latach konfliktów zbrojnych, w których Bolesław wykazał się skuteczną obroną interesów Polski. Pokój w Budziszynie był korzystny dla obu stron – Henryk II zapewnił sobie stabilność na wschodniej granicy cesarstwa, a Bolesław zyskał możliwość skoncentrowania się na innych kierunkach polityki, w tym na wyprawie kijowskiej.

Wydarzenie to potwierdziło niezależność polityczną Polski wobec Niemiec i zapoczątkowało okres względnego spokoju w relacjach polsko-niemieckich. Pokój w Budziszynie jest symbolem zręczności politycznej i militarnej Bolesława Chrobrego.