Zjazd w Gnieźnie, który odbył się w 1000 roku, był jednym z najważniejszych wydarzeń w historii Polski, podkreślającym jej rosnącą rolę w chrześcijańskiej Europie. Do Gniezna, stolicy państwa Piastów, przybył cesarz Otton III, aby oddać hołd relikwiom św. Wojciecha i spotkać się z księciem Bolesławem Chrobrym. W trakcie zjazdu Otton III uznał niezależność państwa polskiego i wręczył Bolesławowi symboliczne insygnia, takie jak włócznię św. Maurycego, potwierdzając jego status jako równorzędnego władcy.

Podczas zjazdu utworzono także pierwszą polską metropolię kościelną z siedzibą w Gnieźnie, co uniezależniło Kościół polski od wpływów niemieckich. Powstały arcybiskupstwo w Gnieźnie i trzy biskupstwa: w Krakowie, Kołobrzegu i Wrocławiu. Zjazd w Gnieźnie był symbolem sojuszu polityczno-religijnego między Polską a Cesarstwem, a także potwierdzeniem rosnącego znaczenia Polski na arenie międzynarodowej. Wydarzenie to umocniło władzę Bolesława Chrobrego i było krokiem w stronę koronacji królewskiej.