Jaromir (ok. 975–1035) był księciem Czech z dynastii Przemyślidów, panującym w różnych okresach między 1003 a 1034 rokiem. Był synem Bolesława II Pobożnego i młodszym bratem Bolesława III Rudego, z którym rywalizował o władzę. Jaromir wielokrotnie obejmował i tracił tron w wyniku wewnętrznych konfliktów dynastycznych oraz ingerencji zewnętrznych sił, takich jak cesarze Świętego Cesarstwa Rzymskiego.

W 1003 roku został wygnany przez swojego brata, lecz z pomocą cesarza Henryka II wrócił na tron, co zacieśniło zależność Czech od Cesarstwa. Jego rządy były niestabilne i pełne napięć z lokalną arystokracją. Ostatecznie w 1034 roku został obalony przez swojego bratanka, Brzetysława I, i oślepiony. Zmarł w 1035 roku, będąc postacią tragiczną w historii Czech, uwikłaną w nieustanne konflikty o władzę. Jaromir jest symbolem trudnych relacji wewnętrznych i zewnętrznych wczesnośredniowiecznych Czech.