Świętopełk I, zwany Przeklętym (ok. 980–1019), był synem Włodzimierza I Wielkiego, księcia kijowskiego, i jednym z jego licznych potomków. Po śmierci ojca w 1015 roku Świętopełk rozpoczął walkę o władzę nad Rusią Kijowską, rywalizując z braćmi, w tym z Jarosławem Mądrym. Jego rządy były naznaczone konfliktami i oskarżeniami o zamordowanie braci, Borysa i Gleba, którzy zostali później kanonizowani jako pierwsi święci prawosławni na Rusi. Zyskał przydomek „Przeklęty” w związku z tymi wydarzeniami oraz jako symbol chaosu i zdrady. W 1016 roku został pokonany przez Jarosława, ale w 1018 roku odzyskał tron kijowski z pomocą polskiego władcy Bolesława Chrobrego. Jego panowanie zakończyło się w 1019 roku, kiedy ostatecznie przegrał z Jarosławem Mądrym. Świętopełk zmarł w tym samym roku, pozostawiając po sobie reputację kontrowersyjnego i tragicznego władcy.