Bolesław Chrobry (967–1025) był pierwszym królem Polski, panującym od 1025 roku, a wcześniej księciem od 992 roku. Był synem Mieszka I i Dobrawy, kontynuując dzieło ojca w budowaniu silnego państwa polskiego. Odegrał kluczową rolę w umocnieniu chrześcijaństwa na ziemiach polskich, wspierając misję biskupa Wojciecha i organizując Zjazd Gnieźnieński w 1000 roku. Dzięki polityce ekspansji terytorialnej oraz skutecznym kampaniom wojennym zyskał znaczne wpływy w regionie, m.in. na terenach Czech, Słowacji i Rusi Kijowskiej. Jego panowanie przyniosło Polsce prestiż na arenie międzynarodowej, a koronacja królewska była ukoronowaniem jego polityki. Zmarł w 1025 roku, pozostawiając silne państwo, które miało jednak zmierzyć się z licznymi wyzwaniami po jego śmierci. Bolesław Chrobry jest uważany za jednego z najwybitniejszych władców w historii Polski.