Koronacja Mieszka II Lamberta na króla Polski odbyła się w 1025 roku, niedługo po śmierci jego ojca, Bolesława Chrobrego. Było to wydarzenie, które miało podtrzymać prestiż i niezależność państwa polskiego, osiągnięte przez Bolesława. Mieszko II objął tron w trudnych warunkach, dziedzicząc rozległe terytorium, ale także napięcia wewnętrzne i zewnętrzne.

Koronacja była symbolicznym potwierdzeniem suwerenności Polski, jednak już wkrótce Mieszko musiał zmierzyć się z licznymi wyzwaniami, w tym buntami możnych, rywalizacją z braćmi oraz najazdami niemieckimi i ruskimi. Jego panowanie zostało przerwane w 1031 roku, gdy został obalony i zmuszony do ucieczki z kraju. Choć w 1032 roku odzyskał tron, było to już tylko w roli księcia, co oznaczało osłabienie pozycji państwa.

Koronacja Mieszka II była ostatnią królewską w Polsce na ponad 70 lat, a jego burzliwe panowanie zapoczątkowało kryzys, który wstrząsnął państwem piastowskim w XI wieku. Mimo to pozostaje istotnym symbolem ambicji Piastów do utrzymania królewskiego tytułu i niezależności kraju.