Powstanie arcybiskupstwa w Gnieźnie w 1000 roku było kluczowym wydarzeniem w procesie organizacji Kościoła w Polsce i umacniania jej niezależności politycznej. Decyzję o jego utworzeniu podjęto podczas Zjazdu w Gnieźnie, kiedy cesarz Otton III i książę Bolesław Chrobry uzgodnili powołanie pierwszej metropolii kościelnej na ziemiach polskich. Arcybiskupstwo, z siedzibą w Gnieźnie, miało pieczę nad biskupstwami w Krakowie, Wrocławiu i Kołobrzegu.

Utworzenie arcybiskupstwa oznaczało uniezależnienie polskiego Kościoła od struktur niemieckich, wzmacniając suwerenność państwa Piastów. Pierwszym arcybiskupem został Radzim Gaudenty, brat św. Wojciecha, co podkreślało związek tej decyzji z kultem męczennika. Wydarzenie to miało także znaczenie polityczne, gdyż potwierdzało międzynarodowe uznanie Polski jako równorzędnego państwa chrześcijańskiego. Powstanie arcybiskupstwa w Gnieźnie było kamieniem milowym w kształtowaniu polskiej tożsamości religijnej i państwowej.