Chrzest Polski, przyjęty przez księcia Mieszka I w 966 roku, był jednym z najważniejszych wydarzeń w historii Polski, które zapoczątkowało proces chrystianizacji kraju. Decyzja o przyjęciu chrześcijaństwa miała przede wszystkim wymiar polityczny – Mieszko, żeniąc się z czeską księżniczką Dobrawą, chciał umocnić swoje państwo i włączyć je w krąg chrześcijańskiej Europy. Obrzęd chrztu najprawdopodobniej odbył się na Ostrowie Lednickim lub w Gnieźnie.

Chrzest przyniósł Polsce korzyści zarówno polityczne, jak i kulturowe – wzmocnił pozycję władcy, ułatwił nawiązywanie sojuszy oraz przyczynił się do rozwoju administracji i piśmiennictwa. Kościół stał się ważnym sojusznikiem władzy książęcej, wspierając centralizację państwa. Wydarzenie to symbolicznie uznaje się za początek państwowości polskiej. Dzięki chrztowi Polska uniknęła przymusowej chrystianizacji przez sąsiednie państwa i umocniła swoją niezależność. Chrzest Polski był fundamentem, na którym przez wieki budowano polską tożsamość narodową i kulturową.